
" Wat vertelde ze over schrijvers? , vroeg Magda , die haar koffie pakte en aan de grote tafel ging zitten. " Ja, ze vertelde dat je pas schrijven kunt wanneer je je eigen 'ik' gevonden hebt. Dat je gewend bent iedereen te pleasen maar dat je ook eens je eigen mening moet durven zeggen, dat je ' nee' moet durven zeggen, al betekent dat een breuk met enkelen.

Hee, waar is Brammetje. Ha ha, hier in zijn mand. Je ziet hem bijna niet , zo zwart is hij. Hij is aan zijn tukje toe na de wandeling in het bos.
Over 1 week heeft hij een wedstrijdje op school en 3 dagen later examen. Dan hebben we enkele maanden vrij. " vertelde Jet.
Bram die zijn naam hoorde stond kwispelend op. Misschien viel er wel iets van de tafel. " Dag jongen, je bent al een grote vent hoor. Bram kroop op Magda haar schoot om haar te kussen.
" Nee Bram, laag blijven", zei Jet vriendelijk tegen de jonge labrador. " Het is geen probleem , hij kent zijn commando's. Iedere dag oefenen we even. Maar het is fijn dat we even rust hebben in deze korte donkere dagen. Ik rij niet graag in het donker meer. " Heb je een boek gekocht Jet? " " Ja, het is goed en mooi geschreven, maar ik ben nog maar aan het begin.
" Ok, dan weet ik wat ik over een poosje moet komen halen, " zei Magda. " Jet, ik moet er weer vandoor. Ik zie je morgen weer. Kom hier Bram, krijg je een zoen. Vergeet je kranten niet Magda. Tot morgen."